Κεφάλι αγάλματος σχεδόν φυσικού μεγέθους. Βρέθηκε το 1886 στα βορειοανατολικά των Προπυλαίων.

Εικονίζει γενειοφόρο οπλίτη με φυσιοκρατικά χαρακτηριστικά. Το πάνω και πίσω μέρος του κεφαλιού είναι λείο και φέρει οπές και μικρά στελέχη για τη στερέωση πρόσθετου κράνους. Τα μαλλιά στο μέτωπο σχηματίζουν κοντές μπούκλες, το γένι δηλώνεται με κυματιστές εγχαράξεις και τα φρύδια αποδίδονται ανάγλυφα. Ο σκληρός χιτώνας των ματιών είναι κατασκευασμένος από υαλώδες υλικό ενώ η ίριδα των ματιών έχει χαθεί.

Το άγαλμα είναι έργο του ονομαζόμενου «αυστηρού ρυθμού», εποχή που οι καλλιτέχνες αρχίζουν να προτιμούν τον χαλκό για την κατασκευή μεγάλων αγαλμάτων.