Βρέθηκε το 1821 στη βόρεια πλαγιά της Ακρόπολης, κάτω από το Ερέχθειο. Η θεά αν και παριστάνεται καθιστή, δεν είναι στατική. Τα έντονα λυγισμένα χέρια, ο λαιμός που γέρνει ελαφρά μπροστά και το τραβηγμένο προς τα πίσω δεξί πόδι δημιουργούν την εντύπωση ότι ετοιμάζεται να σηκωθεί από το κάθισμα. Φορά χιτώνα και από πάνω αιγίδα με μεγάλο γοργόνειο στο στήθος, στην περιφέρεια της οποίας υπάρχουν οπές για τη στερέωση μαρμάρινων ή χάλκινων φιδιών. Τα μαλλιά πέφτουν στο στήθος σε μακριές κυματιστές μπούκλες ενώ στην πλάτη αποδίδονται ως ενιαία μάζα. Στα πόδια φορά σανδάλια με ψηλά καττύματα (σόλες) και άλλοτε ζωγραφιστούς ιμάντες.

Το άγαλμα θεωρείται έργο του Ενδοίου, ενός από τους σημαντικότερους γλύπτες της Αρχαϊκής εποχής, σύμφωνα με αναφορά του περιηγητή Παυσανία. Είναι από τα λίγα γλυπτά που παρέμειναν στην Ακρόπολη μετά την καταστροφή της από τους Πέρσες το 480 π.Χ. και για αυτό είναι τόσο διαβρωμένο.